Δεκεμβρίου 07, 2009

500 days of Summer (2009) (9 στα 10)

Υπόθεση
Όταν ο Tom γνώρισε τη Summer νόμισε ότι βρήκε στο πρόσωπό της τον απόλυτο έρωτα. Αυτήν όμως τη ρώτησε;


Αξιολόγηση
"Στην απλότητα κρύβεται το μεγαλείο", λέει ο λαός μας, και το 500 days of Summer ήρθε για να επιβεβαιώσει τον κανόνα! Ο Marc Webb παίρνει μια χιλιοειπωμένη boy-meets-girl ερωτική ιστορία και τη φωτίζει τόσο όμορφα δημιουργώντας μια ταινία που δε σε αφήνει να βαρεθείς λεπτό, μια ταινία που βροντοφωνάζει με πόσο απίστευτο κέφι έχει γίνει σε όλα τα στάδια δημιουργίας της! Ενώ φαίνεται ότι είναι love story, στην πραγματικότητα είναι ταινία-κήρυγμα αποδόμησης του έρωτα. Ενώ έχει φτιαχτεί ως ανάλαφρη κωμωδία, στην ουσία έχει πολλά πράγματα να πει, θα τολμούσα μάλιστα να πω ότι φιλοσοφεί πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις και τον έρωτα, του οποίου την ύπαρξη ευθέως αμφισβητεί.

Δομημένη σε διαρκή φλας μπακ στις 500 μέρες της ζωής του πρωταγωνιστή από τη μέρα που γνώρισε τη Summer η ταινία είναι άριστη στη δοσολογία όλων των συστατικών της: ρομαντική χωρίς να είναι γλυκανάλατη, έξυπνη χωρίς να γίνεται βαρύγδουπη και να κάνει κήρυγμα, κωμική χωρίς να γίνεται αυτοσκοπός το να προσφέρει στους θεατές της το γέλιο! Πολύ καλό το soundtrack της και άψογη η χημεία μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών (μου άρεσε ιδιαίτερα η επιλογή και η ερμηνεία της Zooey Deschanel). Αξέχαστες οι σκηνές του χορού του πρώτου πρωινού του πρωταγωνιστή μετά το σεξ με την πρωταγωνίστρια καθώς και απίστευτα εμπνευσμένη και αστεία η σύλληψη των γαλλικών κοψοβλεβικών ταινιών στις οποίες φαντάζεται ο πρωταγωνιστής ότι παίζει μετά το χωρισμό του, ενώ την καλύτερη χλεύη στον έρωτα τη φυλάει ο σκηνοθέτης πραγματικά για τη σκηνή του φινάλε!

Μια πανέξυπνη και πρωτότυπη ρομαντική κωμωδία, με εξαιρετικό σενάριο και ρυθμό που βγάζει τη γλώσσα σε όσους πιστεύουν ότι υπάρχει αληθινός έρωτας λέγοντάς τους ταυτόχρονα ότι αν νιώθουν τα φτερουγίσματα του αυτό είναι μια αυταπάτη που είναι όμως (ευτυχώς) αναπόδραστη!

2 σχόλια:

{.πavλος.} είπε...

kai emena mou arese poly... :)

Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης είπε...

Κι εμένα.
Είναι πολύ ευχάριστη, χωρίς να γίνεται μελό και φυσικά το soundtrack είναι καταπληκτικό.
Ίσως μπορούμε να περιμένουμε πράγματα από το σκηνοθέτη στο μέλλον...